Ես կարդացի Մխիթար Գոշի առակներից ՆՌՆԵՆԻՆ ԵՎ ԹԶԵՆԻՆ: ՆՌՆԵՆԻՆ ԵՎ ԹԶԵՆԻՆ ուզում էին հարաբերություններ կառուցել, բայց քանի որ նրանց համերը տարբեր են չկարողացան: Այս առակը սովորեցնում է այն, որ սիրողները նախ պետք է փորձեն միմյանց բարքերը, թե բոլոր կողմերով նման են իրար, իսկ եթե ոչ՝ հեշտությամբ կխախտվի սերը։
Նաև կարդացի ԱՆՄԻՏ ՄԱՐԴՆ ՈԻ ՀՈԻՆԱՊԻ ԾԱՌԸ որում այն մասին էր, որ առանց իմանալու պտուղը միանգամից կտրում է ծառը և ծառը զայրացավ: ԱՅս առակը սովորեցնում է, որ ծառը պտղից պետք է ճանաչել և ոչ թե տեսքից։
Առակս վերաբերում է անմիտ դատողներին` թագավորներին, իշխաններին, դատավորներին և եկեղեցու առաջնորդներին, հանդիմանելով, որ անվարժ են դատում, որով և բազում վնաս են գործում, բարուն իբրև չարի խոշտանգելով։